Esthetische evolutie of complete waanzin: filler op basis van donorvet
Afbeelding @ philippe spitalier on Unsplash
Toen ik mijn moeder vertelde over mijn voornemen mijn billen te laten vergroten met vet, keek ze eerst verbaasd, toen bezorgd en vervolgens grapte ze dat ik haar vet wel mocht gebruiken. Een grap die vaker valt tijdens gesprekken over lipofilling. Maar wat toen (10 jaar geleden) een grote grap leek, is nu werkelijkheid. Er is namelijk een filler op de markt gekomen op basis van donorvet. Kadaver-vet, om precies te zijn.
Het duizelde me na het lezen van de berichtgeving over deze nieuwe filler. De filler wordt gemarket als dé oplossing voor vrouwen die niet genoeg vetweefsel hebben om billen of borsten mee op te vullen, omdat ze van nature slank zijn of veel zijn afgevallen met GLP-1’s. Volgens de farmaceut is “de volgende evolutie in lichaamscontouren aangebroken”. Ik sta open voor vooruitgang, maar de ontwikkelingen in de cosmetische branche gaan me te hard. Want terwijl we over de gezondheidsimpact van sommige middelen nog in het ongewisse tasten, zijn we nu aanbeland bij het injecteren van andermans vetweefsel. En dat beangstigt me.
Ik heb wat lijntjes uitgegooid, maar hier in Nederland lijkt de filler niet te worden gebruikt en is er nog weinig over bekend. Op het filler-complicatiespreekuur in het Erasmus MC zijn er gelukkig nog geen meldingen binnengekomen. De informatie die ik wel heb gevonden komt uitsluitend uit de Verenigde Staten, waar ook de producent van de filler is gevestigd en die met het opkopen van meerdere esthetische bedrijven “leader in both facial and full body aesthetic” wil worden.
Waar komt het vet vandaan?
Waar het vet vandaan komt, blijft op de website van de farmaceut wat vaag. Het is gedoneerd, maar door wie en in welke hoedanigheid wordt niet vermeld. Na verder online speurwerk blijkt het vet toch van overleden mensen te komen. Ik word hier een beetje onpasselijk van.
Het doet mij denken aan de kadavers sessies in de cosmetische geneeskunde. Commerciële partijen die workshops organiseren waarbij cosmetisch artsen hun filler skills kunnen oefenen op de hoofden van overleden mensen. Ik ben benieuwd hoe die mensen van bovenaf neer kijken op dit tafereel. Ik kan mij zo voorstellen dat dit niet het doel was dat ze voor ogen hadden, toen ze hun lichaam aan de wetenschap donneerden.
Ik heb niet helemaal helder hoe de regelgeving omtrent donorschap in elkaar steekt. Wat ik begrijp is dat je zowel hier als in de Verenigde Staten maar tot op zekere hoogte aan kunt geven waar je je lichaam voor wilt doneren. Je kunt de grote lijn aangeven (lichaam doneren aan wetenschap/onderwijs bij een bepaalde partij), maar niet bepalen voor welk onderzoek of welke training jouw lichaam uiteindelijk wordt ingezet.
Wordt het donorvet niet afgestoten?
Dat we voorheen hard moesten lachen bij het idee dat je iemand anders vetweefsel zou injecteren, komt omdat het inderdaad zou worden afgestoten. In de laatste tien jaar zijn er dusdanige ontwikkelingen geweest in bio-engineering en medische technologie dat het nu dus wel mogelijk is. Het donorvet ondergaat een zuiveringsproces om cellulaire componenten zoals DNA, bloed en lipiden te verwijderen. Daardoor wordt het vetweefsel in de meeste gevallen door het lichaam geaccepteerd. Desalniettemin zijn afstotingsreacties, immuunreacties en ontstekingen niet uitgesloten.
Hoe zijn de ervaringen met alloClea?
Er zijn nog geen ervaringen uit eigen kring dus heb ik mij voor patiëntenervaringen gewend tot RealSelf. Daar lees ik wisselende ervaringen van vrouwen die het donorvet hebben laten injecteren in hun borsten, billen en heupen. Ze doen verslag van hoe pijnlijk de ingreep was, die onder lokale verdoving wordt uitgevoerd.
Creative649879 schrijft dat ze na het geven van borstvoeding van een B naar minder dan een A cup is gegaan. Met 200cc donorvet verdeeld over beide borsten, heeft ze nu een C cup. En striae door het oprekken van de huid, maar die neemt ze voor lief.
EW06 betaalde 13.000 dollar voor het herstellen van volume aan haar borsten. Ze is onzeker over het resultaat en geeft aan dat ze had verwacht dat de procedure en het resultaat vergelijkbaar zouden zijn met “gewone” lipofilling. Op de foto’s die ze bij de review heeft geplaatst is te zien dat er volume is geïnjecteerd aan de bovenkant van de borst en aan de onderzijde, in het midden van haar borsten ontbreekt volume. Ze hoopt dat het goed komt.
Duckluck13 betaalde 15.000 dollar voor 100cc en vindt het resultaat van het opvullen van haar heupen “amazing”. Ze geeft aan dat de behandeling een grote impact heeft gehad op haar figuur en zelfbeeld.
Ik hoopte te lezen over hoe het is om vetweefsel van iemand anders geïnjecteerd te krijgen. Wat voor gedachten je daarbij hebt en hoe het voelt als het in je lichaam zit. Deze reviews berichten voornamelijk over de ingreep en het esthetische resultaat.
Ik heb wel eens gelezen over hoe mensen met een donororgaan zich anders gaan gedragen of voelen. Dat ze een andere kijk op het leven krijgen, andere hobby’s, muziek en anders gaan eten. Of mensen die een poeptransplantatie* krijgen, ook daarvan wordt gedacht dat zo’n transplantatie effect kan hebben op het gedrag en de hersenfunctie. Hoe zit dat dan met donorvet, ga je je daar ook anders door voelen of gedragen? Op die vraag heb ik dus geen antwoord gevonden, de tijd zal het leren.
En hoe zit het met overdraagbare ziekten?
In de informatie van de farmaceut staat dat de donoren worden gescreend en beoordeeld op hun medische en sociale (?) voorgeschiedenis, er wordt lichamelijk onderzoek gedaan en getest op antistoffen en antigenen, HIV, hepatitis B en C en Syphilis. In de informatie staat ook dat de screeningsmethoden beperkt zijn en dat bepaalde ziekten niet kunnen worden gedetecteerd. Wat betekent dat de overdracht van ziekten met een onbekende oorzaak en virussen, bacteriën, parasieten en schimmels wel kunnen worden overgedragen. “Hoewel alle mogelijke inspanningen zijn geleverd om de veiligheid te waarborgen, kunnen huidige technologieën de overdracht van ziekten niet volledig uitsluiten.”
Is een BBL met donorvet minder gevaarlijk dan met eigen vetweefsel?
Nee, een Brazilian Butt Lift (BBL) met donorvet in plaats van eigen vetweefsel is een nieuwere methode, maar naast de gebruikelijke gevaren van deze ingreep zoals het krijgen van een vetembolie, is er ook nog het risico op afstotingsreacties van het donorvet. Voordeel van een BBL met donorvet kan zijn dat er geen liposuctie hoeft plaats te vinden, een ingreep die ook risico’s met zich meebrengt, maar een BBL met donorvet is dus niet per definitie veiliger dan een traditionele BBL met autoloog vet. Ik pleit er al jaren voor dat de BBL van de menukaart wordt afgehaald. Ik heb de ingreep gelukkig overleefd, maar veel andere vrouwen niet.
Wanneer komt alloClea naar Nederland?
Er zijn op dit moment geen aanwijzingen dat Nederlandse artsen gaan werken met fillers op basis van donorvet. Vooralsnog is de behandeling alleen te ondergaan in de Verenigde Staten. Zolang we hier nog struikelen over de bijwerkingen van middelen die we heel veel en al heel lang gebruiken zoals alle bijwerkingen van botox, denk ik dat we voor deze evolutie nog niet klaar zijn.
Ik hoor graag van wie er anders over denkt.
Bronnen:
https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC12189649/
https://www.plasticsurgery.org/news/articles/tissue-donation-for-fat-grafting
